Onder t mes....

Lieve lezers,

Dank voor alle medeleven, medelijden en opbeurende woorden. Het hielp enorm.

Inmiddels zitten we weer thuis in Utrecht en voelen we ons hopeloos misplaatst. We horen even niet in Nederland. Neemt niet weg dat het wel handig is dat je de arts en de gipsmeester in het ziekenhuis goed kunt verstaan en vragen aan kunt stellen. Helemaal goed dat wanneer je vraagt om 'loopgips' voor je arm, het antwoord onmiddellijk 'ja hoor' is. Vervolgens viste gipsmeester Greet een blauw hangmatje uit de lade om de arm in te hangen en de boel te fixeren (eigenlijk bedoeld voor schouders ). Zij stelde voor om de tocht op een plek verder op de route weer op te pikken. En zoiets zal het inderdaad wel gaan worden.

Tot die tijd amuseren we ons maar met andere dingen. Gras maaien in Plombières bijvoorbeeld. Of licht tandenknarsend kijken naar pelgrimages in Europa. Toevallig net ergens op tv maar ook via YouTube te bekijken: http://pilgrimsgaze.blogspot.nl Hierin verkent Simon Reeves de wegen van een aantal pelgrimroutes. Naar Santiago, naar Canterbury en naar Rome. Hij vindt de meeste lopers behoorlijk 'bonkers' maar dan 'in a nice way'. Zijn bewondering steekt ie ook niet onder stoelen of banken, elke tocht is  'epic'.

We zullen zien wanneer wij onze epic walk voortzetten. Eerst even onder het mes....