Keek op de week

In deze editie treft u de volgende artikelen;
- familiereünie compleet met karaoke
- Italiaanse lunch
- hostels
Gisteren kwamen Hans (mijn broer) en Annelies met de camper naar onze bijzondere camping in Marina di Massa. In deze delta vlak onder La Spezia zijn een tiental campings samengeklonterd tot iets waarbij je je in de sloppenwijken van Johannesburg waant. Met tent en camper hebben we onze eigen enclave gecreëerd op een veldje wat verder louter als parkeerplaats fungeert. Na een uitgebreide lunch op ons privédomein zijn we langs het idyllische strand gelopen, hebben schuilend voor de regen in een strandtent een aperitiefje genomen en daarna naar een pizzeria/karaokebar gelopen. Goeie pizza's en sterk in kwaliteit uiteenlopende zangers/zangeressen. Terugkomend op de camping bleek ook daar een kinderdisco/karaoke aan de gang. Omdat wij als enige 4 exoten tussen verder allemaal Italianen die elkaar al 100 jaar kennen, werden wij uitgebreid gefêteerd , uiteraard in de vorm van eigengestookte alcoholische versnaperingen en zijn meteen vrienden voor het leven. Hans en Annelies zijn inmiddels met de camper doorgetrokken naar Cinque Terre, 50km verderop, en voor ons is het nu zondag wasdag.

Eerder deze week hebben we tot 2x toe langdurig oponthoud tijdens onze wandeling gehad. De eerste keer werden we op koffie en uitgebreide verhalen getrakteerd door een Engelsman en zijn Italiaanse vrouw in een nagenoeg uitgestorven bergdorp, duidelijk verlegen om een praatje want, zo begrepen wij, de conversatie met de nog 9 resterende dorpsgenoten was niet bijster inspirerend. Dit oponthoud resulteerde wel dat we onze eindbestemming Pontremoli niet meer konden halen en zo'n 6km eerder op een pas moesten gaan wildkamperen. De tweede keer werden we letterlijk van de weg geplukt door een ongeveer 60 jarige vrouw die goed Duits en Engels sprak om bij haar thuis te lunchen van de opbrengst van de zojuist geplukte groenten uit haar groentetuin. Het werd een compleet maal met zelfgemaakt brood en koffie met eigengestookte likeur toe.

Als we niet kamperen nemen we onze toevlucht tot hostels. Deze zijn verbonden aan kerkparochies en daar kom je zonder pelgrimspas niet binnen. De hostels variëren nogal in kwaliteit, van luxe met het nieuwste sanitair en keukentje in Aulla, tot spartaans in Sarzana, alleen matrassen op de vloer (maar dan wel weer met bedvlooien). Maar hoe meer basic de voorzieningen , hoe meer contact met de medepelgrims. Een Engelse fietspelgrim wist ons te vertellen dat onze auto iig goed beheerd wordt op de camping in het Aostadal...
Morgen met schone kleding weer op pad voor de laatste 480 km naar Rome. Ben benieuwd hoe lang dit fris blijft want de temperatuur lijkt weer sterk op te lopen in de loop van de week....