Pelgrim? Nee! Eh.. Misschien toch n beetje inmiddels.

Iedereen die er om vroeg kreeg hetzelfde antwoord: we lopen naar Rome maar doen geen pelgrimage. We gingen gewoon een stukje lopen. Inmiddels lopen we (na wat vallen en opstaan) inderdaad een stukje en blijkt het verdorie onmogelijk om je toch niet een beetje een pelgrim te gaan voelen. 
In vroeger tijden was een pelgrim iemand die zichzelf buiten de conventies van de maatschappij plaatste en op reis ging. Hij (ik weet ff geen middeleeuws vrouwelijk voorbeeld, ze zijn er vast) had een religieus doel en genoot door zijn status een soort bescherming. 
Dat religieuze doel hebben we niet. Hoewel de Italianen het logisch vinden dat je naar de Papa loopt. Maar in elk dorp spreekt iemand je wel aan of je de Via Francigena (klemtoon op de i) aan het lopen bent.  Vol bewondering en afschuw, dat laatste vooral vanwege het hete weer. Daarna gaan ze je de weg wijzen, vertellen waar je moet gaan eten, vragen waar je gestart bent (de meeste Nederlanders blijken vanuit huis te beginnen) en moeilijk kijken als je naar andere dingen vraagt. De route leeft wel n beetje onder de mensen, vooral bij de mannetjes die we treffen bij elke dorpsbar/koffietent.  We snappen de helft niet maar met handen en voeten komen we ver. We blijken ook een speciale status te hebben!
Wat ook helpt voor het pelgrimgevoel zijn de medepelgrims. Er duiken er steeds meer op. Je belandt in dezelfde hostels en albergo's en als ze dan ook nog Duits, Vlaams of Engels spreken dan wordt 't 's avonds gezellig en soms interessant. Bijna iedereen heeft al meerdere camino's gelopen. Ik voel me n heuse camino-maagd. Gelukkig gaat iedereen overdag zijns weegs, 't is geen groepsreis ja!
Wij wisselen de spartaanse onderkomens af met airco-hotelkamers met rond bed en bubbelbad (te erg inderdaad ) zodat we af en toe echt goed slapen. En we onszelf als pelgrims niet te serieus nemen.
Vandaag zijn we door de burgemeester van Ório Litta naar onze slaapplaats voor vannacht gebracht. Hij op de fiets overigens en zijn vrouw en vriend (5 camino's in 5 jaar) waren de douches aan t poetsen. We slapen in n middeleeuwse gerestaureerd gebouw in de toren. Geweldige locatie en we voelen ons weer erg welkom. Één dingetje: naast ons vindt vanavond de slotavond van de lokale bierfesten plaats. Alsof we tijdens de Nijmeegse vierdaagse in het Belvedère slapen...
Morgen vroeg op: om 8 uur staat de veerman klaar om ons 4 km over de Po te varen. En daar gaat nog 'n uurtje lopen aan vooraf.
Een pelgrimsgroet: salve